Ben ben ben ben ben

Merhaba arkadaşlar,

 

Bloğuma enson kişisel birşeyi düğünümden sonra yazmışım (gerçi artık pek kod vs’de paylaşamıyorum) bunun sebebi tahmini işler / güçler (arayüz). Şirket okul vs yorucu geçiyor. Bir şekilde bloğuma girdim ve dolaşmaya başladım, “yeni bir gün” kategorisinde konudan konuya atladım biraz duygulandım.

Mutlu olun yaşadığınız her anın keyfini çıkartın…

İnsanoğlunun hiç bir anı bir anı ile uymuyor, şuan o güzel free günlerimi özlüyorum (Free derken evlilikten felan sıkılmadım, tüzel kişilik .p   )

İşin aslı özledim, artık iş düşünmekten, çalışmayı düşünmekten ne bileyim hayat evlenince farklı bir boyut aldı. Eğleniyor musun Aycan ? derseniz evet eğleniyorum yani mesela dün akşam yemeğini evde yemek yerine balık yemeye dışarı gittik .p

İşin şakası bir yana evlenince herşey çok farklı ve inanın çok güzel oluyor (eşinize aşıksanız). Ama evliliğin bir kötü yanı var aslında kötü demeyeyim de şöyle söyleyeyim “Ruhun hadi bunu yap, şunu yap riske gir bunu aç bunu kapat vs vs” diyor ama artık evlisin  “hiç sorumluluk sevmeyen” benim artık ciddi sorumluluklarım var. Bu sorumluluklar insanı önce bunaltıyor ama sonradan pişiriyor ve sorumluluklarını yerine getirdikçe mutlu oluyorsun.

 

Eeeee başka derseniz, bloğum da gezerken (Bu arada bloğum 2008’den bu yana açık) zaman zaman çok karmaşık duygulara bürünmüşüm. Bazen atarlı, bazen duygusal, bazen araştırmacı, bazen sadece iş… Bunları şuan peşpeşe okuyunca insan diyorki neler neler yaşadık neler neler atlattık.

Ve şuan şunu kendime söyleye biliyorum “şuan ki yaşadığım sorunların hepsine 1-2 yıl sonra tekrar düşünce gülüp geçeceğim.” Bakın bu çok önemli, kısacası sorunları büyütüp kendinizi kanser etmeyin.

Eğer yaşadığınız sıkıntının içinden çıkamıyorsanız size 2 özlü sözüm var.

• Baktın olmuyor, bakmayacaksın,
• Müzik değişirse dans da değişir.

 

Tembelliği bırakın ve birşeyler yapın…

Geriye doğru bakınca şunu da fark ediyorum, zamanında elimizde çok güzel imkanlar ve zamanlar varmış ve bunu değerlendirememişiz. Buna  üzülüyorum, keşke tembelliği birazcık ileri itip daha çok çalışsaymışım.

Burdan yola çıkarak şunu söylemek istiyorum üniversite okuyan arkadaşlar,

Eğlenmek mi istiyorsunuz, dibine kadar eğlenin bu sizin hakkınız.(Hayatınız üniversite okuduğunuz zaman kadardır, gerisi çalışmakla veya sorumluluklarla geçiyor)

Üniversite bittikten sonra iş aramaya başlarsanız hüsranla karşılaşırsınız. Şuana kadar gördüğüm çoğu öğrenci hayatını berbat bir şekilde geçiriyor (tos tos, saman saman, ot geldik ot gidiyoruz der gibi evde oturarak ve hiçbir şey yapmayarak). Eğer siz üniversite 1. sınıfda alanınızı belirlememişseniz hata yaparsınız.

Örnek veriyorum biyoloji okuyabilirsin ama 1. sınıfda yazılımcı olacağım diyorsan başlamalısın işlere, ve iş almalısın her iş seni geliştirecektir. Sonra ufkunu genişletmek için firmalara iş başvurusunda bulunmalısın. Firmalar sizi işe almasalar bile bedava çalışırım diyerek işi öğrenmek amaçlı işe girmelisiniz..

 

Hepimiz öleceğiz front-end developer’lar bile ölecek…

Velhasıl kelam hayat böyle arkadaşlar geçip gidiyor // Birgün hepimiz öleceğiz bu yüzden hırslarımıza kapılıp çevremizi kırıp dökmeyelim ve bu dünyadaki kısacak ömrümüzü güzel geçirelim ? Ne dersiniz ?

 

 

Neyse kendimi birşey sanarak çok nasihat verdim.

 

Kalın sağlıcakla dostlar, size güzel bir müzik ile veda ediyorum.

https://www.youtube.com/watch?v=PHo5U9Rios0